دفاع نهایی آقای اصغر اکبری دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری اورژانس

بررسی میزان خطای داروئی، واکنش های روانی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه پرستاران اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی  شهر اردبیل در سال 1399″

خطاهای دارویی و به تبع آن واکنش های روانی ناشی از خطاهای دارویی شیوع زیادی در بین پرستاران اورژانس دارد. اشتباهات دارویی به عنوان شایع­ترین نوع خطاهای پزشکی، به علت شیوع بالا، رایج بودن و خطرات احتمالی برای بیماران، به عنوان شاخصی برای تعیین میزان امنیت بیمار در بخش های اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی استفاده می شود. براساس تحقیقات صورت گرفته مشخص شده است که اکثر خطاها هنگام تجویز دارو به بیمار رخ می­دهد. بنابراین پژوهش کنونی به منظور″ تعیین میزان خطای داروئی، واکنش های روانی و عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه پرستاران اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی  شهر اردبیل در سال 1399″انجام گردید. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است که روی پرستاران بخش اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی اردبیل انجام انجام گرفته است. پرستاران اورژانس مورد مطالعه در این پژوهش به صورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. از 275 پرسشنامه توزیع‌شده بین نمونه­های پژوهش، 242 پرسشنامه تکمیل و عودت داده شد. نتایج نشان داد، 81/21%(36 نفر) پرستاران اورژانس بیمارستانی و 88/16% (13 نفر) پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی بیان کردند در طی 6 ماه گذشته حداقل یک بار دچار خطای دارویی شده اند. میزان شیوع خطای دارویی در پرستاران اورژانس بیمارستانی 1/3 خطا به ازای هر پرستار و در پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی 66/2 خطا به ازای هر پرستار در طی 6 ماه گذشته بود. شایع ترین علت خطاهای دارویی در پرستاران اورژانس بیمارستانی، احساس بی انگیزگی به علت تبعیض های شغلی و در پرستاران اورژانس پیش بیمارستانی، دادن دارو به بیمار بدون تجویز پزشک بود. بیشترین واکنش روانی نسبت به خطاهای دارویی در پرستاران اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی مربوط به استرس و ترس بود و بیشترین عامل موثر در بروز خطای دارویی احساس بی انگیزگی به علت تبعیض های شغلی در پرستاران اورژانس بیمارستانی و پیش بیمارستانی  تعیین گردید. بنابراین با توجه به اینکه خطاهای دارویی می تواند عوارض جبران ناپذیری را برای بیمار به دنبال داشته باشد، تاکید بیشتر بر اهمیت اطلاعات دارویی در آموزش پرستاری، ارائه آموزش های مستمر، برگزاری کلاس های آموزشی پیشرفته، فراهم کردن استانداردهای لازم و آموزش های ضمن خدمت کافی، میتواند نقش تعیین کننده ای در کاهش خطاهای دارویی داشته باشد.