جلسه دفاع از پایان نامه خانم سیده نرگس محسن زاده دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری مراقبت های ویژه

با توجه به اینکه خستگی پرستاران تاثیرات بسیاری روی عملکرد آنها دارد و در بستر کووید- 19 مطالعات اندکی به بررسی ارتباط بین حمایت اجتماعی، بارکاری و استرس شغلی با خستگی پرداخته و نقش پیش بینی کنندگی هر کدام از این متغیرها در خستگی به درستی تبیین نشده است، بنابراین این مطالعه با هدف تعیین ارتباط حمایت اجتماعی، بارکاری و استرس شغلی با خستگی پرستاران بخش های کرونای اردبیل در سال 1400 انجام شده است.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-  تحلیلی از نوع مقطعی بود که طی آن ، 245 پرستار بخش های کرونا به روش نمونه گیری سرشماری وارد مطالعه شدند.

 میانگین نمرات خستگی پرستاران 06/14±55/67، حمایت اجتماعی 86/7 ±71/44، بارکاری 23/14±50/57 و استرس شغلی 40/18±54/81 بود. نتایج نشان داد که بین نمره کلی حمایت اجتماعی با خستگی، ارتباط آماری معنی دار و معکوس وجود داشت (214/0- =  , r001/0 =p )، به طوری که با افزایش حمایت اجتماعی، میزان خستگی کاهش می یافت. هم چنین بین نمره کلی بارکاری با خستگی، ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (364/0=  , r000/0=p) به طوری که با افزایش بارکاری، خستگی افزایش می یافت. در این مطالعه بین استرس شغلی با میزان خستگی در پرستاران بخش های کرونا، ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (096/0=p ). نتایج آزمون رگرسیون خطی نشان داد که حمایت اجتماعی (003/0p=)، بارکاری (001/0>p) و شیفت کاری (002/0p=)، ارتباط معنی داری با خستگی پرستاران شاغل در بخش های کرونا داشت به طوری که 1/19 درصد از خستگی پرستاران این بخش ها توسط متغیرهای فوق پیش بینی شد.

 با توجه به ارتباط معنی دار بین متغیرهای بار کاری، شیفت کاری و حمایت اجتماعی با خستگی پرستاران بخش های کرونا توصیه می شود جهت کاهش خستگی پرستاران بخش های کرونا از شیفت در گردش، کمتر استفاده شود و میزان بار کاری پرستاران در بخش با کم کردن تعداد بیماران هر پرستار کاهش داده شود. همچنین از طریق به اشتراک گذاری تجربیات کاری، گوش دادن  به دغدغه های پرستاران و ارائه حمایت همدلانه می توان حمایت اجتماعی از پرستاران را افزایش داد.